بنده نوازی

[بَ دَ / دِ نَ] (حامص مرکب) عمل بنده نواز. (فرهنگ فارسی معین) :
از این بنده نوازی و از این عذرپذیری
از این شرم گنی نیکخویی خوب خصالی.
فرخی.
شهی که بنده نوازی و لطف او آورد
شهان روی زمین را به بندگیش نیاز.
سوزنی.
توقع آن است که به وجه دمسازی و بنده نوازی قدم رنجه کنی. (سندبادنامه ص103).
از در بخشندگی و بنده نوازی
مرغ هوا را نصیب و ماهی دریا.سعدی.
اگر نه بنده نوازی از آن طرف بودی
که زهره داشت که دیبا برد بقسطنطین.
سعدی.
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو
که من این ظن برقیبان تو هرگز نبرم.حافظ.