بنده پروری
[بَ دَ / دِ پَرْ وَ] (حامص مرکب) عمل بنده پرور. (فرهنگ فارسی معین) :
تو بندگی چو گدایان بشرط مزد مکن
که دوست خود روش بنده پروری داند.
حافظ.
تو بندگی چو گدایان بشرط مزد مکن
که دوست خود روش بنده پروری داند.
حافظ.