بلندپروازی

[بُ لَ پَ] (حامص مرکب)عمل و حالت بلندپرواز. (فرهنگ فارسی معین) :
ز چرخ صید کند نسر طایر و واقع
عقاب همت او از بلندپروازی.سوزنی.
|| کنایه از لاف و گزاف و اظهار تجمل و خودنمایی و خودستایی. (ناظم الاطباء) :
فریب حسن بتی را مخور که خوبی او
مثال زلف نماید بلندپروازی.
سلیم (از آنندراج).
من کجا وین بلندپروازی
سدره کی بلبل آشیان باشد.
سنجر کاشی (از آنندراج).
|| حرص و هوی و هوس. (ناظم الاطباء). و رجوع به بلندپرواز و بلندپروازی کردن شود.