بلغه
[بَ لَ غَ] (ع فعل) رمزی در کتابت بلغه المقابله را. علامتی که در مقابلهء کتاب بر کنارهء ورق نویسند تا معلوم شود که مقابلهء صحت کتاب تا آنجا رسید. ظاهراً بلغه صیغهء ماضی مؤنث است که تای آن را در مقام علامت بجهت اختصار دراز ننویسند. (غیاث) (آنندراج). بَلَغ. و رجوع به بلغ شود.