بلبله
[بُ بُ لَ] (ع اِ) کوزه ای که نایزهء آن جانب سرش باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). کوزه بانایزه. (دهار). کوزه که لوله اش پهلوی گردن آن باشد. (غیاث اللغات). کوز که «بلبل» آن در کنار سرش باشد. (از اقرب الموارد). و رجوع به بلبل شود. || آوند شراب. (دهار). || هودج زنان آزاد. (منتهی الارب). هودج حرائر. (اقرب الموارد). و رجوع به بلبله شود.