بلاتشبیه
[بِ تَ] (ع ق مرکب) (از: ب+ لا (نفی) + تشبیه) بدون تشبیه. (فرهنگ فارسی معین). بی مانند کردن. || چون چیزی، خاصه فرومایه را، به مقدس تشبیه کردن خواهند، ازپیش این کلمه را گویند. مثلاً؛ نثر او «بلاتشبیه» مثل قرآن است. (یادداشت مرحوم دهخدا). گاه درمورد تنزیه به هنگام گفتگو از امری که با ساحت الوهیت یا بزرگان دین یا مخاطبی محترم سازگار نیست، گویند. (از فرهنگ فارسی معین).