ابوالحسن
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) نساج. خیربن عبدالله. یکی از مشایخ صوفیه و اصل او از سرمن رأی است و به بغداد اقامت داشت و درک صحبت ابوحمزهء بغدادی و سری سقطی و ابراهیم خواص کرده و در صدوبیست سالگی به سال 322 ه . ق. درگذشته است. نام او را محمد بن ابراهیم یا محمد بن اسماعیل نیز گفته اند. او گوید: الخوف سوط الله یقوم به انفسنا. و قال: العمل الذی یبلغ الی الغایات هو رؤیه التقصیر و العجز و الضعف.