بشقاب
[بُ] (ترکی، اِ)(1) پشقاب. (از غیاث) (آنندراج). ظرف غذاخوری پهن و گرد و کم عمق مانند دوری و رکابی که سکر و سکرچه نیز گویند. (ناظم الاطباء). ظرف پخ که در آن چلو یا پنیر و سبزی و امثال آن گذارند. لب تخت.
(1) - مرکب از بش ترکی بمعنی تهی و قاب بمعنی ظرف.
(1) - مرکب از بش ترکی بمعنی تهی و قاب بمعنی ظرف.