ابوالحسن
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) ماری بن هبه اللهبن مؤمل نصرانی. از مردم حفیره مقیم بغداد. از اطبای مائهء ششم هجری. شعب ادب از ابوالحسن بن علی بن عبدالرحیم عصار و ابن خشاب نحوی و شرف الدین بن شرف الکُتّاب فراگرفت و از علوم منطق و فلسفه نیز بهره داشت. پس از آنکه در طب شهرتی بسزا یافت بطبابت خاصهء خلیفه منصوب گشت و مالی عظیم بیندوخت. وفات وی بزمان الناصر لدین الله در 591 ه . ق. بود و در کنیسهء نصاری جسد وی بخاک سپردند.