بزه کاری
[بَ زَ / زِ] (حامص مرکب)عصیان. گناهکاری. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). ج، بزه کاریها، بمعنی مآثم. (تاریخ بیهقی) :
من بجرمی نکرده معذورم
کز بزه کاری پدر دورم.نظامی.
من بجرمی نکرده معذورم
کز بزه کاری پدر دورم.نظامی.