ابوالحسن
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن مثنی. یکی از مشاهیر عرفا. او در اواخر مائهء سوم و اوایل مائهء چهارم هجری میزیست و درک صحبت شبلی و شیخ ابوالحسن خرقانی و شیخ ابوسعید ابوالخیر کرده و ابی سعید ابوالخیر او را به استرآباد دیده است. و از کلمات اوست که گفت: آنرا که لذت ترک لذت دست داد نعمت دنیا و آخرت بدو رسیده است. او را گفتند دانا کیست؟ گفت آنکه نادانی خویش داند.