برهمه
[بَ هَ مَ] (ع مص) پیوسته نگریستن و مژه برهم نازدن. (از منتهی الارب) (از ذیل اقرب الموارد از لسان). || (اِ) غلاف بر درخت و شکوفه یا غنچهء ناشکفته. (منتهی الارب). مجتمع برگ درخت و میوه و شکوفهء آن، چون بُرعمه. (از ذیل اقرب الموارد از لسان).