ابوالحسن
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن احمدبن محمد بن غزال نیشابوری. نحوی مقری. او امام نحو و صاحب فتوی در آن علم بود و از شاگردان ابونصر راشی است و براه تصوف و زهد میرفت. وی را در قراآت و نحو تصانیف مفیده است و در شعبان 516 ه . ق. درگذشته است.