براه
[بِ] (ص مرکب، اِ مرکب) (از: ب + راه) خوب. نیکو. || آراسته. || خوبی. نیکوئی. (برهان) (آنندراج). || زیبا. گویند مردی براه است. (فرهنگ اسدی). || آراستگی. || برازش. || برازیدن. (برهان) (آنندراج). بر راه کسی که در راه (مستقیم) است. (فرهنگ فارسی معین).
- سربراه؛ مطیع. بی سرکشی و طغیان. || بجا. مناسب. بموقع. || نیکو. شایسته. (فرهنگ فارسی معین).
- سربراه؛ مطیع. بی سرکشی و طغیان. || بجا. مناسب. بموقع. || نیکو. شایسته. (فرهنگ فارسی معین).