بختیار
[بَ] (اِخ) پسر حسنویه. از اکراد برزیکانی. او بعد از فوت پدرش (369 ه . ق.) در قلعهء سرماج مسکن داشت، نخست با عضدالدوله از در اطاعت درآمد و سپس طغیان کرد و بر اثر لشکرکشی عضدالدوله منکوب شد و برادرش ابوالنجم بدربن حسنویه مورد محبت عضدالدوله قرار گرفت. رجوع به کرد و پیوستگی نژادی او ص183 شود.