بتن

[بِ تُ] (فرانسوی، اِ)(1) بتون. یکی از انواع مصالح بنائی مرکب از سیمان و آب و ریگ و ماسه که به نسبت های خاص درهم آمیزند و چون اندکی بگذرد چون ساروج سخت و مستحکم شود و زیرپی بنا و پایه را بدان سازند و اسکلت و بدنه را با آن استحکام دهند و چون میله های فلزی و مفتول آهنین در آن گذارند سخت تر گردد و آن را بتون آرمه(2) (بتون مسلح) گویند. و رجوع به بتون شود.
(1) - Beton.
(2) - Beton arme.