بت

[بَت ت] (اِخ) نام دهی است در عراق نزدیک راذان. (ناظم الاطباء). و از آن است احمد کاتب بن علی و عثمان فقیه بصری (منتهی الارب) (آنندراج). قریه ای شهرمانند از نواحی بغداد نزدیک راذان است. گویند وقتی مردم آنجا به وزیر محمد بن عبدالملک زیات از آفتی که به آنان رسیده بود شکایت بردند و او مردی را که ضعف باصره داشت برآنان حکومت داد و شاعری از آنان دربارهء وی گفت:
اتیت امراً یا ابا جعفر
لم یأته بر و لا فاجر
اغثت اهل البت اذ اهلکوا
بناظر لیس له ناظر.(از معجم البلدان).