بایزید

[یَ] (اِخ) ایلدرم(1). چارمین از سلاطین عثمانی که بعد از مرادخان اول به سلطنت نشست. او در 1347 م. بدنیا آمد و در 792 ه . ق. (1389م.) بجای پدرش سلطان مرادخان به تخت نشست. بایزید در 1396م. نیکوپولیس را تصرف کرد. او با دشمن قوی شرقی خود یعنی تیمور لنگ در 1402 م. / 804 ه . ق. به جنگ پرداخت و در آنقره اسیر شد و بقول ابن عربشاه تیمور او را در قفسی آهنین زندانی ساخت و او بسال 1403 یعنی هشت ماه پس از جنگ با تیمور در اسارت بمرد. رجوع به «از سعدی تا جامی» ص193 و 224 - 226 و 236 - 239 و 400 و 437 و لغات تاریخیه و جغرافیهء ترکی ج2 ص53 و فهرست کتابخانهء سپهسالار ص371 و رجوع به باژازت(2) در همین لغت نامه شود.
(1) - ایلدرم بمعنی صاعقه است.
(2) - Bajazet.