باله
[لَ] (ع مص) بمعنی مبالاه، مصدر است یعنی التفات کردن و توجه داشتن. (یادداشت مؤلف). || باک داشتن. ما ابالیه، و به بالا، و باله، و بلاء و مبالاه؛ التفات نمی کنم، باک نمیدارم. (ناظم الاطباء). اصل آن بالیه بود و جهت تخفیف یای آن را برداشته اند. (ناظم الاطباء).