بالاخانه
[نَ / نِ] (اِ مرکب) اطاقی در طبقهء دوم عمارت دوطبقه. اطاقی که بر پشت بام سازند. (از آنندراج). اطاقی که فوق اطاق دیگر ساخته شده باشد. (فرهنگ نظام). منظر. عمارت فوقانی. (ناظم الاطباء). خانهء طبقهء دوم. (لغت محلی شوشتر). خانه روی خانه :
از هوای قامتش تا پر شده ست
سینهء صدچاک بالاخانه است.
میرزاعبدالغنی (از آنندراج).
از هوای قامتش تا پر شده ست
سینهء صدچاک بالاخانه است.
میرزاعبدالغنی (از آنندراج).