باقی

(اِخ) (محمودافندی) از شعرای بزرگ عثمانی است. او بسال 933 ه . ق. در استانبول تولد یافت، فرزند مؤذن جامع سلطان محمد فاتح بود و به چراغ باشی گری رسید، پس از تحصیل به مدرسی سلیمانیه نایل گشت و سلطان سلیمان قانونی و سلطان سلیم به او توجه داشتند. در زمان سلطان مرادخان سوم، بیتی از اشعار او را مورد تفسیر سوء قرار داده نزد شاه از او شکایت کردند و منجر به تبعید او شد. پس از آن مورد عفو قرار گرفت و به منصب قاضی عسکر آناطولی و درجهء رئیس العلمائی رسید. دیوانی از او باقیست، کتاب مواهب لدنیه را تحت عنوان معالم الیقین ترجمه نمود. او بسال 1008 ه . ق. درگذشت و در خارج دروازهء ادرنه در رهگذر ایوب انصاری مدفون گردید. از اوست:
ای پای بند دامگه قید نام و ننگ
تا کی هوای مشغلهء دهر بی درنگ
آک اولدمی که آخر اولوب نوبهار عمر
برگ خزانه دونسه گرک روی لاله رنگ.
(از قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص1203).
در کشف الظنون آمده: مولی محمود متوفی 1008 ه . ق.، او را دیوانی است به ترکی و بسیار معروف و مشهور است، احتمال دارد که صاحب ترجمه با باقی محمود افندی یکی باشد.