بارک الله

[رَ کَلْ لاه] (ع جملهء فعلیهء دعایی)(1) به محل تحسین و تعجب مستعمل است. (آنندراج) (دِمزن). خدا مبارک کرد یا کند. لفظ مذکور بیشتر در تعجب و تحسین استعمال می شود. (فرهنگ نظام). کلمهء تحسین مأخوذ از تازی یعنی برکت دهد تو را خدای. (ناظم الاطباء). مخفف بارک الله لک؛ برکت دهاد ترا خدای تعالی. زه. افزون باد. بگوالاد. خدای افزونی دهد. آفرین و مرحبا. (ناظم الاطباء). آفرین. احسنت. وه وه. خَه خَه. تبارک الله. تعالی الله. بَخٍ بَخٍ. بَه بَه :
گر این فصل بر کوه خوانی همانا
که جز بارک الله صدایی نیابی.خاقانی.
راویان کآیت انشاء من انشاد کنند
بارک الله همه بر صاحب انشا شنوند.
خاقانی.
الوداع ای دمتان همره آخر دم من
بارک الله چه بآیین رفقایید همه.خاقانی.
کلک تو بارک الله، بر ملک و دین گشاده
صد چشمه آب حیوان از قطرهء سیاهی.
حافظ.
-امثال: از بارک الله قبای کسی رنگین نشود. (امثال و حکم دهخدا).
بارک الله قبای کسی را رنگین نکند. (امثال و حکم دهخدا).
(1) - فعل عربی است که در فارسی بصورت صوت برای تحسین بکار رود و ضبط کلمه در عربی بفتح «را» است ولی فارسی زبانان عموماً بکسر «را» تلفظ کنند.