بارق
[رِ] (اِخ) کوهی است در سراه. (از حاشیهء المعرب جوالیقی ص301) (از ابن درید در کتاب الاشتقاق ص282). نام کوهی. (آنندراج). کوهی است که سعدبن عدی بدان فرودآمد و از این رو بدان ملقب شد چنانکه در گفتار مؤرج آمده است. (از تاج العروس). کوهی است در بلاد یمن که چنانکه گمان میکنند قبیلهء ازد، بدان فرود آمد. (از انساب سمعانی). کوهی است به یمن متعلق به قبیلهء ازد. (از تاج العروس). رجوع به برقهء بارق شود. یاقوت در معجم البلدان آرد: بارق در قول مؤرج سدوسی کوهی است که سعدبن عدی بن حارثه بن عمرو مزیقیاءبن عامر ماءالسماءبن حارثه بن امری ءالقیس بن ثعلبه بن مازن بن الازد بدان فرودآمد و ایشان برادران انصارند و از غسان نیستند که در تهامه یا یمن باشند. (از معجم البلدان ج 2).