ابن فهد
[اِ نُ فَ] (اِخ) جمال الدین ابوالعباس احمدبن محمد بن فهد اسدی حلی. فقیه شیعی. او در یکی از مدارس حِلّه تدریس میکرد و محقق ثانی علی بن عبدالعالی کرکی و ابن عشره و ابن طی شاگردان اویند. کتب ذیل از اوست: مهذب البارع در فقه. کتاب التحصین فی الاخلاق. عده الداعی. الدرالنضید. رساله المحتاج. وفات در 841 ه .ق . بوده است.