این

[اَ نَ] (ع اِ) یکی از مقولات نه گانهء عرض است در فلسفه و منطق و آن بودن چیزی است در مکان معین و مخصوص(1). (فرهنگ فارسی معین). یکی از مقولات نه گانهء عرضی و آن عبارت از بودن چیزی است در مکان معین و مخصوص. بعضی میگویند: «این» عبارت از نسبت چیزی است بمکانی. شیخ میگوید: «این» بر دو قسم است یکی حقیقی که عبارت از بودن شی ء است در مکان معین و محدود و مخصوص بخود و دیگری غیرحقیقی و آن عبارت از بودن شی ء است در مکان بزرگتر از خود. (فرهنگ لغات و اصطلاحات دکتر سجادی). هو حاله تعرض للشی ء بسبب حصوله فی المکان. (تعریفات). عبارت است از حصول چیزی در مکان همچو حصول زید در خانه یا در بازار. (نفایس الفنون). حصول الشی ء فی المکان، و این سؤال عن مکان مبهم. (بحر الجواهر) :
ذات او سوی عارف و عالم
برتر از این و کیف و از هل و لم.سنائی.
هست صد چندان میان منزلین
آن طرف از این تا بالای این.مولوی.
رجوع به اساس الاقتباس ص50 شود.
(1) - Lieu.