ایل
[اَ یَل ل] (ع ص) (از «ی ل ل») مرد کوتاه و کج دندان. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). کوتاه دندان. (تاج المصادر بیهقی). || کوتاه: حافر ایل؛ سم کوتاه اطراف. || بلند (از اضداد است): قف ایل؛ پشتهء درشت بلند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).