ابن طباطبا
[اِ نُ طَ طَ] (اِخ) احمدبن محمد بن اسماعیل بن ابراهیم مصری علوی. شاعر و ادیب. نقیب علویین به مصر، و طباطبا لقب ابراهیم جد اوست. وفات 345 ه .ق . || دیگری از این خاندان نیز در مصر شهرت یافت و به ابن طباطبا معروف است و هو ابومحمد عبدالله بن احمدبن علی بن حسن بن ابراهیم، او مردی پاک طینت و کریم و فاضل و توانگر بوده و سخا و بذلی کثیر داشته و او را با کافور اخشیدی در امر لوزینه و رغیف قصه ای است. مرگ او به بیماریی بود که اطبای آن زمان چنان مرضی نشناخته و در کتب سابقین ندیده بودند. در گلوی او بُثْره ای پدید آمد با خارش و هیچ دوائی آنرا سود نداد و بدان بیماری درگذشت. (286-348).