ابن زکی الدین
[اِ نُ زَ کی یِدْ دی] (اِخ)محمدبن ابی الحسن علی بن محمد بن یحیی بن علی بن عبدالعزیز. فقیه شافعی دمشقی، ملقب به محیی الدین. قاضی دمشق. او را نزد سلطان صلاح الدین مکانتی بلند بود و آنگاه که سلطان شهر حلب بگرفت او قصیده ای در تهنیت بگفت و سلطان قضاء آن شهر بوی تفویض کرد. ولادت او در 550 ه .ق . به دمشق و وفات هم بدانجا598 بوده است.