انده خور
[اَ دُهْ خوَرْ / خُرْ] (نف مرکب) اندوه خور :
مهر فرزندی بر خواجه فکنده ست جهان
زآنکه چون مادر انده خور انده بر اوست.
فرخی.
مهر فرزندی بر خواجه فکنده ست جهان
زآنکه چون مادر انده خور انده بر اوست.
فرخی.