ابن باقلانی
[اِ نُ قِ] (اِخ) محمد بن طیب بن محمد بصری. وفات 403 ه .ق . متکلم اشعری. پدر یا جدش چنانکه شهرت او دلالت دارد باقلافروش بوده و خود او در علم کلام فائق آمده و در سایر علوم ادبی ید طولی داشته. او در بغداد متوطن بود و کرّتی از طرف عضدالدوله بسفارت روم رفت. از کتب او کتاب اعجازالقرآن معروف است. و با اینکه شهرت او را ابن باقلانی نوشته اند ولیکن معروف به باقلانی بدون «ابن» است.