امین

[اَ] (اِخ) محمد بن هارون الرشید دارای کنیهء ابوموسی و ابوعبدالله، ششمین خلیفهء عباسی بود (193 - 198 ه .ق ./ 808 - 813 م.). او را محمد زبیده نیز گویند(1). امین در زمان پدر به ولیعهدی تعیین گردید و پسر دیگر هارون، عبدالله ملقب به مأمون که مادرش ایرانی بود جانشین دیگر اعلام و مقرر گردید تا بعد از امین خلافت با او باشد، و حکومت قلمرو خلافت مشرق همدان به وی واگذار گردید. بعد از مرگ هارون (193 ه .ق .) در بغداد با امین بیعت شد و بین امین و مأمون اختلاف پدید آمد و مأمون تحت تعلیمات فضل بن سهل موقع خود را تحکیم کرد و با سرداری هرثمه و طاهر و به پشتیبانی ایرانیان در طی چند جنگ بر امین غالب آمد و امین که در بغداد محاصره شده بود سرانجام تسلیم گردید و بدست سربازان خراسانی بقتل رسید. (از تاریخ ایران سر پرسی سایکس ترجمهء فخر داعی گیلانی ج 2 ص7). و رجوع به تاریخ بیهقی (فهرست اعلام) و اعلام زرکلی شود.
(1) - تاریخ بیهقی چ فیاض ص30 س 14 دیده شود.