املاح

[اَ] (ع اِ) جِ ملح. نمکها. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به ملح شود. || (اصطلاح شیمی) اجسامی هستند مرکب از ریشهء یک اسید و ریشهء یک باز، و آنها بطریقه های زیر بدست می آیند:
1) از اثر اسید بر فلز، مانند:
2Zn + H2CIH + Zn a Cl2
2) از اثر اسیدها بر اکسیدها، مانند:
O2Cu + H4 + CuO a So2H4So
3) از اثر اسیدها بر بازها، مانند:
O2Na + H3H + NaOH a No3NO
4) از اثر مستقیم شبه فلز بر فلز (برای بدست آوردن املاح دوتایی)، مانند:
S + Fe a SFe
5) از اثر انیدریدها بر بازها، مانند:
O2 + H2Na4NaOH a So2 +3So
6) از اثر دو ملح محلول (که ملح نامحلول بدست می آید)، مانند:
Na3No2 pb +2CINaa Cl2pb +2 )3(No
املاح در طبیعت بمقدار فراوان بحالت محلول یا جامد یافت میشوند، مانند کلرور سدیم (نمک طعام)، کربنات کلسیم (سنگ آهک)، نیترات پتاسیم (شوره) و سولفات سدیم.
املاح از نظر محلول بودن در آب: 1 - کلرورها: همهء کلرورها جز کلرورهای مس و جیوه و نقره در آب حل میشوند و کلرور سرب فقط در آب جوش حل میشود. 2 - نیتراتها: همه در آب حل میشوند. 3 - سولفاتها: جز سولفاتهای سرب و باریم و استرونسیم همه در آب حل میشوند. 4 - سولفورها: همه در آب نامحلولند جز سولفورهای سدیم، پتاسیم و آمونیم. 5 - کربناتها: جز کربناتهای سدیم و پتاسیم و آمونیم همه در آب نامحلولند. (از کتابهای شیمی رسمی). || جِ ملیح. (از اقرب الموارد). رجوع به ملیح شود.