ام القری

[اُمْ مُلْ قُ را] (اِخ) مکه. (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). مکه را ام القری خوانند زیرا گویند اصل زمین آنجاست. بقیهء زمین را حق تعالی از او بیرون کشید. (از نفایس الفنون قسم اول، ص100). مکه را گویند زیرا که در وسط زمین است یا برای آنکه قبلهء مردمان است یا برای آن که شأن آن نسبت بقرای دیگر بلندتر است. (از منتهی الارب) (از آنندراج) :
مرا سجده گه بیت بنت العنب بس
که از بیت ام القری میگریزم.خاقانی.