ابن ابی عمیر

[اِ نُ اَ عُ مَ] (اِخ) محمد بن زیادبن عیسی. فقیه و محدث شیعی. اص از غیر عرب و میان فقهای شیعه مشهور و معتمد است. جاحظ در کتاب البیان و التبیین و هم در کتاب مفاخرت بین عدنانیه و قحطانیه از او روایت دارد. در زمان هرون خلیفه چهار سال مسجون بود و در بند، او را شکنجه کرده اند و بیش از صدهزار درم زیان مالی دیده و کتابخانهء او نیز از میان برفته و معهذا محفوظات او معوَّلٌعلیه خاصه است. مشهورترین مؤلَّفات او کتاب نوادر او میباشد.