ابن ابی طاهر

[اِ نُ اَ هِ] (اِخ) ابوالفضل احمدبن ابی طاهر، و نام ابوطاهر طیفور(1)است، از ابناء خراسان(2). ادیب و مورخ مشهور، اص ایرانی از مرورود خراسان و مولد او بغداد به سال 204 ه .ق . سالی که مأمون از خراسان به بغداد بازگشت. و وفات او در 280. از کتب اوست: کتاب المنثور و المنظوم. کتاب المؤلفین. کتاب مرتبه هرمزبن کسری انوشیروان. کتاب خبر الملک العالی فی تدبیر المملکه و السیاسه. کتاب ملک المصلح و الوزیر المعین. کتاب الملک البابلی و الملک النصری الباغیین و الملک الحکیم الرومی. کتاب مفاخره الورد و النرجس. و او در اول مؤدب کتابی بوده و سپس بحرفت وراقت پرداخته است. و ابن الندیم بیش از سی کتاب دیگر از او نام می برد.
(1) - اصل این کلمه را اصحاب اشتقاق «تگ» بمعنی تاج و «پور» بمعنی پسر و مجموعاً یعنی ابن التاج حدس زده اند. و بعض قدما گفته اند طیفور بمعنی مرغکی جهنده است و در رحلهء ابن بطوطه این کلمه مکرر آمده و در آنجا معنی ظرف بزرگ بی دیواره است نظیر سینی و مجموعه یا لنگری امروز.
(2) - ابناء خراسان یا ابناءالدوله، نام قایمین به امر دولت بنی عباس بخراسان و فرزندان آنان.