ابن ابی حفصه
[اِ نُ اَ حَ صَ] (اِخ)ابوالهندام مروان بن سلیمان بن یحیی بن ابی حفصهء شاعر (105-182 یا 181 ه .ق .). اص ایرانی و جد او ابوحفصه از مردم اصطخر فارس بوده. در زمان عثمان به کودکی او را به مدینه بردند و بعضی گویند طبیبی یهودی بوده از موالی سموأل بن عادیا و در زمان عثمان اسلام آورده و قول اول صحیح است چه سموأل اق صد سال قبل از عثمان میزیسته ست. ابن ابی حفصه شاعری معروف بوده و او را از فصحای رتبهء اول شمرند. و معن بن زائده یک قصیدهء او را سیصدهزار درم صلت بخشیده است.