ابن ابی العافیه

[اِ نُ اَ بِلْ یَ] (اِخ)موسی. مؤسس دولتی است که چندی در مکناسه(1) از نواحی مغرب اقصی تشکیل یافته از 325 تا 463 ه .ق . نخستین آنان موسی و پس از وی پسرش ابراهیم و بعد از او ابوعبدالرحمن بن ابراهیم و محمد بن ابی عبدالرحمن و قاسم بن محمد بترتیب فرمانروائی داشته اند. در سال 463 یوسف بن تاشفین از سلاطین مرابطی قاسم را بکشت و دولت آنان را برانداخت و مملکت ایشان را مالک شد.
(1) - Meknes.