ابن ابی الدنیا

[اِ نُ اَ بِدْ دُنْ] (اِخ)عبیداللهبن محمد بن عبید، مکنی به ابوبکر مؤدب و معلم المکتفی خلیفهء عباسی. زاهد و وَرِع و عالم به اخبار و روایات بود. متولد به سال 208 ه .ق . و در سال 288 یا 281 درگذشته است. از کتب اوست: کتاب مکایدالشیطان. کتاب الحلم. کتاب فقه النبی علیه السلام. کتاب ذم الملاهی. کتاب ذم الفحش. کتاب العفو. کتاب ذم المسکر. کتاب التوکید. کتاب فضل شهر رمضان. کتاب صدقه الفطر. کتاب الفرج بعد الشده. کتاب الاشراف. کتاب مکارم الاخلاق. کتاب العظمه. کتاب من عاش بعد الموت. کتاب العقل و فضائله. کتاب قصرالامل. کتاب الیقین. کتاب الشکر. کتاب قری الضیف. کتاب ذم الدنیا. کتاب الجوع. کتاب الرقه و البکاء. کتاب الصمت. کتاب قضاءالحوائج و غیره. و ابن الندیم در الفهرست بیش از سی کتاب از او نام برده است. و او قریشی بود به ولاء. و اکثر کتب او در کتابخانه های اروپا موجود است.