ابناوی
[اَ] (ص نسبی) منسوب به ابناء، یعنی اخلاف ایرانیان که با وهزر دیلمی بزمان انوشروان به یمن شدند و بدانجا اقامت گزیدند. رجوع به ابناء شود.(1)
(1) - و در صحاح آمده است که ابناء فارس را در نسبتْ بنوی و ابناء سعد را ابناوی گویند.
(1) - و در صحاح آمده است که ابناء فارس را در نسبتْ بنوی و ابناء سعد را ابناوی گویند.