ابن آجروم

[اِ نُ جُرْ رو] (اِخ) ابوعبدالله محمد بن محمد بن داود صنهاجی (672-723 ه .ق .). عالم نحوی و گویند در فقه و ریاضی نیز تبحر داشته و قرآن و تجوید را در فاس تدریس میکرده. تولد و وفات او در شهر فاس. در قاهره نزد ابوحیان علم نحو فراگرفته. کتاب اجرومیهء او در نحو بعلت ایجاز و اختصار در تمام ممالک عربی متداول است و متعلمین نحو آنرا از بر کنند و شرحهای بسیار بر آن نوشته شده است. آجروم گویند لغت بربری به معنی صوفی فقیر است و لقب داود جد او بوده است.(1)
(1) - یظهر لنا ان کلمه اجرومیه بالعربیه هی نفس کلمه اغراما الیونانیه او غراماریا اللاتینیه. قال فی تاج العروس ان مؤلف الاجرومیه هو ابن اجروم فنسبت الیه ولکن المأثور ان مؤلفها هو الشیخ ابوعبدالله بن محمد بن داود الصنهاجی و لا ذکر لاجروم فی ترجمته. (از معجم المطبوعات).