اقاویل
[اَ] (ع اِ) جِ اقوال. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ججِ قول. (ترجمان القرآن) (ناظم الاطباء) (آنندراج) : و اقاویل انصاف از اباطیل خلاف صیانت کنی. (سندبادنامه). او را بمواعید زور و اقاویل غرور بفریفت. (ترجمهء تاریخ یمینی).