اغوا

[اِ] (از ع، اِمص) مأخوذ از تازی. گمراهی. ضلالت. گمراه کردگی. اضلال. فریب. وسوسه. پند و نصیحت بد. برانگیختگی و تحریک و تحریض بر کارهای بد. (ناظم الاطباء). اغواء. گمراه ساختن و رجوع به اغواء شود : محمودیان از دم این مرد [ غازی ] می باز نشد و حیلت و تضریب و اغوا میکردند. (تاریخ بیهقی ص 230). امروز آن را [ قدرخان ] تربیت باید کرد تا... مجاملت در میانه بماند و اغوایی نکند. (تاریخ بیهقی). در اغواء و اغراء او تحریض بر محارست و مغالبت ناصرالدین تضریبی می زد. (ترجمهء تاریخ یمینی ص 197). و هر یکی را بر قهر و قمع آن دیگری اغرا کرد و اغوا نمود. (تاریخ قم ص 8).
- اغوا کردن؛ اضلال کردن. گمراه کردن. (یادداشت بخط مؤلف).