اعین
[اَ یَ] (اِخ) ابن سنبس. پدر زراره بن اعین. (از رجال معروف رواه شیعه) غلامی رومی مردی از بنی شیبان بود و قرآن آموخته و مولای او، وی را آزاد کرده بود و خواست او را داخل نسب خویش کند. لیکن او راضی نشد و بهمان ولاء بنی شیبان باقی ماند. (الفهرست ابن الندیم).