اعصار
[اَ] (ع اِ) جِ عصر که بمعنی زمانه است. (از کشف و منتخب و شروح نصاب از غیاث اللغات). جِ عصر که بمعنی زمانه باشد. (آنندراج). جِ عَصر، عُصر، عِصر، بمعنی روزگار. و ماهها. (از اقرب الموارد). جِ عُصُر، عَصر، عِصر، عُصر، بمعنی روزگار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). روزگارها و عصرها و هنگامها. (ناظم الاطباء).
- اعصار معرفه الارض.؛ رجوع به عصر شود.
- اعصار معرفه الارض.؛ رجوع به عصر شود.