اعزام
[اِ] (از ع، اِمص) در تداول عامیانهء فارسی، فرستادن کسی یا کسانی را. (یادداشت بخط مؤلف).
- اعزام داشتن؛ فرستادن کسی یا کسانی را بجایی. روانه کردن.
- اعزام شدن؛ مأموریت یافتن کسی یا کسانی بجایی.
- اعزام کردن؛ گسیل داشتن. ارسال داشتن. فرستادن کسی یا کسانی پی کاری بجایی.
- اعزام داشتن؛ فرستادن کسی یا کسانی را بجایی. روانه کردن.
- اعزام شدن؛ مأموریت یافتن کسی یا کسانی بجایی.
- اعزام کردن؛ گسیل داشتن. ارسال داشتن. فرستادن کسی یا کسانی پی کاری بجایی.