اعتکاف نشین
[اِ تِ نِ] (نف مرکب) آن که به اعتکاف نشسته. اقامت کننده در محلی برای اعتکاف. و کنایه از مجاور و مقیم در محلی :
رستنی درکشیده سر بزمین
نامیه گشته اعتکاف نشین.نظامی.
رستنی درکشیده سر بزمین
نامیه گشته اعتکاف نشین.نظامی.