ابراهیم بن هلال

[اِ مِ نِ هِ] (اِخ)ابواسحاق ابراهیم بن هلال بن ابراهیم بن زهرون(1)بن حبون حرانی، معروف به صابی. ادیب و شاعر، کاتب انشاء به دربار خلیفهء عباسی و عزالدوله بختیاربن معزالدوله بن بویهء دیلمی. در سال 349 ه .ق . دیوان رسائل با او بود. چون عضدالدولهء دیلمی بر بغداد دست یافت او را دستگیر کرد (367) و در سال 371 رها ساخت و فرمود تا کتابی در اخبار دیالمه بنویسد و او کتاب التاجی را تألیف کرد. صابی بسن هفتادسالگی در بغداد درگذشته (384). قصیدهء سید رضی در مرثیهء او معروف است. (ابن خلکان) (کشف الظنون).
(1) - در نسخهء چاپ مصر از الفهرست ابن الندیم این کلمه زهروز است، و گوید او مترسلی بلیغ و شاعر و عالم بهندسه بود. متولد در 320 و اند ه .ق. ، وفات پیش از 380. و کتاب دولت بنوبویه و اخبار دیلم معروف بتاجی از اوست، و او را رسائلی است.