ابراهیم بن مرزبان سالاری

[اِ مِ نِ مَ](اِخ) در اوائل قرن چهارم هجری به آذربایجان امارت داشت. وی فرزند سالار مرزبان از امرای دیلم است. پس از وفات پدر با برادر خویش ناصروجستان منازعه کرد عم او وهسودان فرصت غنیمت شمرد و آذربایجان را تصرف کرده ابراهیم را نزد خویش برد و به اعزاز و اکرام نگاه میداشت و میخواست میان ناصروجستان منازعه پایدار ماند لکن این دو برادر حیلهء او را دانسته با یکدیگر آشتی کردند. وهسودان بتدبیر آن دو را با مادرشان نزد خویش جلب و حبس کرد. ابراهیم صاحب ترجمه در این وقت به ارمنستان بود، چون دستگیری برادران و مادر شنید عصیان آغاز کرد و با لشکری بحرب وهسودان آمد (349 ه .ق .) لکن مغلوب گشته و به ارمنستان بازگشت و در این وقت اسماعیل پسر وهسودان حاکم اردبیل بود. هنگامی که او در اردبیل وفات کرد، ابراهیم با سپاهی از ارمنستان باین شهر آمد و آنجا را بگرفت و آهنگ طارم کرد. وهسودان بدیلمان گریخت و ابراهیم بطارم درآمد. وهسودان در دیلمان سپاهی گرد کرده و پس از بازگشت ابراهیم بطارم حمله برد و شرم زن پسر میشکی را با سپاهی به آذربایجان فرستاد. پس از چند جنگ سپاه ابراهیم شکست یافته پراکنده شدند و او تنها به ری نزد رکن الدوله رفت در 350. رکن الدوله مقدم او را گرامی داشت و هدایا و تحف بسیار بدو فرستاد و در جنگی که میان خراسانیان و رکن الدوله درگرفت ابراهیم شرکت جست و مجروح گردید و سپس رکن الدوله با سپاهی انبوه بمصاحبت وزیر خویش ابن عمید، ابراهیم را به آذربایجان فرستاد و او را بسریر فرمانروائی مستقر ساخت.