اطلاع

[اِ] (ع مص) اطلاع ستاره و خورشید؛ پدید آمدن آن. (از اقرب الموارد). اطلاع ستاره؛ طلوع کردن آن. (از متن اللغه). || قی کردن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). اطلاع مرد؛ قی کردن وی. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). قی کردن آدمی. (آنندراج). || اطلاع معروف به کسی؛ نیکویی کردن با وی. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). نیکوئی کردن با کسی. (ناظم الاطباء). || اطلاع رامی؛ از بالای هدف گذرانیدن تیر را. (از منتهی الارب). از بالای نشانه گذرانیدن تیر را. (ناظم الاطباء). از سر آماج گذرانیدن تیر را. (آنندراج). گذشتن تیر تیرانداز از بالای نشانه. و عبارت اساس چنین است: گذشتن تیر تیرانداز از سر نشانه. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). || اطلاع فلان؛ شتابانیدن او را. (منتهی الارب). شتابانیدن کسی را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). || اطلاع کسی را بر رازش؛ آگاهانیدن او را. (از منتهی الارب). وقوف دادن کسی را بر سرّ خود. (آنندراج). آگاهانیدن کسی را بر راز خویشتن. (ناظم الاطباء). اطلاع فلان بر رازش؛ آشکار کردن آن را برای وی. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد). || شکوفه برآوردن درخت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). اطلاع نخل؛ بیرون آمدن شکوفهء نخستین آن. (از اقرب الموارد)؛ پدید آمدن طَلْع آن. (از متن اللغه). || برآوردن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). || بیرون آمدن گیاه. (از اقرب الموارد). بیرون آمدن کشت. (از متن اللغه). || دیده ور گردانیدن. (ترجمان تهذیب عادل بن علی ص 14) (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). || دیده ور شدن. (تاج المصادر بیهقی) (مقدمهء لغت میرسیدشریف جرجانی) (زوزنی). || بر بالای چیزی برآمدن. (مقدمهء لغت میرسیدشریف جرجانی). || بر چیزی مشرف شدن. (از اقرب الموارد). اطلاع سر کسی؛ مشرف شدن بر چیزی. || بر بالای کوه برآمدن. (از متن اللغه). || اطلاع فلان بر کسی؛ آمدن وی بناگاه. (از اقرب الموارد). هجوم کسی. (از متن اللغه). || اطلاع به فجر؛ نگریستن بدان هنگام برآمدن. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). || اطلاع خرمابن؛ مشرف شدن آن بر گرداگردش. (از متن اللغه). رجوع به مُطلعه شود. || اطلاع کسی را بر چیزی؛ دانا کردن وی را. || اطلاع خرمابن؛ دراز شدن نخیل. (از متن اللغه).