ابراهیم بن سعد
[اِ مِ نِ سَ] (اِخ) از ثقات محدثین و صاحب ید طولی در فقه. او قاضی مدینهء رسول بوده است و گویند هفت هزار حدیث راجع باحکام بیاد داشته و به هفتادوپنج سالگی در سال 183 ه .ق . وفات کرده است. محدث دیگری نیز باین نام هست که بضعف روایت منسوب است.